3 Minuty
Dziesiąty Lot Testowy Starship: Czego Możemy Oczekiwać
SpaceX przygotowuje się do dziesiątego testowego startu Starshipa – ogromnego, mierzącego 121 metrów systemu startowego, którym firma zamierza ustanowić nowe rekordy mocy dla rakiet kosmicznych. Starty z kompleksu Starbase, położonego w pobliżu Boca Chica w Teksasie, zawsze wiążą się z dużą dawką ryzyka — tuż po starcie zespół Starship i Super Heavy generuje około 17 milionów funtów ciągu, odrywając się od platformy. Kilka minut po wzniesieniu się na odpowiednią wysokość górny stopień Starshipa zwykle oddziela się od pierwszego, głównego członu Super Heavy.
Dlaczego tym razem nie będzie "złapania" przez wieżę?
Podczas wcześniejszych testów 71-metrowy booster Super Heavy firmy SpaceX wracał autonomicznie w okolice miejsca startu, gdzie potężne, zmechanizowane ramiona na wieży do lądowania chwytały pojazd dosłownie kilkanaście metrów nad ziemią. Ta widowiskowa procedura odzysku – znana jako "catch" – przyniosła popularność takim testom wśród entuzjastów lotów kosmicznych.
Tym razem jednak SpaceX oficjalnie ogłosiło, że podczas dziesiątej misji nie zamierza próbować przechwycenia boostera przez wieżę. Super Heavy zostanie więc sprowadzony na Ziemię przez kontrolowane wodowanie w oceanie. Decyzja wynika z założonych celów testowych: inżynierowie chcą sprawdzić bardziej stromą i ambitną trajektorię zejścia, aby ocenić wydajność oraz poprawić efektywność pracy boostera. Próba tak ryzykownego manewru wraz z precyzyjnym lądowaniem na wieży mogłaby narazić na uszkodzenie kosztowną i kluczową infrastrukturę naziemną.
Ryzyko kontra korzyści: dlaczego splashdown to dobry wybór
Wodowanie pozwala SpaceX sprawdzić algorytmy kontroli zejścia i wejścia ponownego w atmosferę bez ryzyka uszkodzeń sprzętu na ziemi. Minusem jest utrata możliwości natychmiastowego odzyskania i ponownego użycia tego konkretnego boostera, ale uzyskane wyniki mogą przełożyć się na większą niezawodność przyszłych lądowań i wzrost wydajności operacyjnej.
Cechy produktu i kluczowe aspekty techniczne
Najważniejsze funkcjonalności systemu Starship istotne dla tej misji to:
- Ogromna nośność: pełna konfiguracja stacka pozwala transportować masywne ładunki na orbitę, do przestrzeni cislunarnej oraz dalszych celów.
- Koncepcja wielokrotnego użytku: zarówno Super Heavy, jak i Starship zostały zaprojektowane pod kątem szybkiego ponownego użycia, na podobieństwo rozwiązań znanych z rakiet Falcon 9.
- Zaawansowana kontrola zejścia: testowane są nowe kąty schodzenia i profile wejścia w atmosferę, aby zoptymalizować efektywność napędową i zarządzanie obciążeniem cieplnym.
- Zintegrowane systemy wieży startowej: mechaniczne ramiona (inaczej zwane „Mechazilla”) umożliwiają precyzyjne przechwytywanie pojazdów, jeśli pozwalają na to warunki misyjne.
Porównania, zalety oraz znaczenie rynkowe
W zestawieniu z rakietą Falcon 9 od SpaceX – obecnie kluczową dla rutynowego odzysku i ponownych lotów – Starship ma przynieść kilkukrotnie większą pojemność ładunkową oraz obniżyć koszt transportu masy do orbity dzięki pełnej, wielokrotnej użyteczności obu członów. Przewagi tej konstrukcji obejmują większy udźwig na orbitę, możliwość bezpośredniej dostawy ładunków na Księżyc lub Marsa oraz korzyści skali przy komercyjnych misjach satelitarnych i ambitnych przedsięwzięciach poza niską orbitą.
Zastosowania i perspektywy na przyszłość
Starship ma szanse znaleźć zastosowanie w budowie komercyjnych konstelacji satelitarnych, logistyce księżycowej, załogowych misjach marsjańskich oraz obsłudze programów kosmicznych wymagających transportu dużych ładunków. Dziesiąta misja rezygnuje z odzyskania boostera na miejscu na rzecz sprawdzenia bardziej wymagającej trajektorii, jednak SpaceX zakłada powrót do przechwytywania przez wieżę na kolejnych lotach oraz osiągnięcie rutynowego odzyskiwania oraz ponownego użycia obu stopni rakiety. Testy w najbliższym czasie będą obejmować też próby lądowania górnego członu Starship na terenie Starbase, co umożliwi pełną wielokrotność.
Podsumowanie
Mimo że fani będą musieli tym razem obyć się bez spektakularnego chwytu przez wieżę, kontrolowane wodowanie boostera to rozsądny krok w rozwoju projektu. Pozwoli to skupić się na gromadzeniu cennych danych dotyczących sprawności pojazdu i bezpieczeństwa infrastruktury, a także wniesie kolejny wkład w rozwój technologii wielokrotnego użytku, która z czasem może zrewolucjonizować sektor ciężkich startów orbitalnych.
Źródło: digitaltrends
Komentarze